 مقايسه رمانتيسم و طبيعت گرايي در شعر نازک ملائکه و نيما يوشيج

مقايسه رمانتيسم و طبيعت­گرايي در شعر نازک ملائکه و نيما يوشيج.

اگرچه در ادبيات فارسي و عرب از دوران گذشته جلوه ­هاي فراواني از مضامين رمانتيکي به معناي عام را مي­توان يافت؛ امّا آغاز رمانتيسم را به معناي اصطلاحي کلمه و به عنوان حرکتي تازه بايد در دوره ­ي معاصر جستجو نمود. نيما يوشيج و نازک ملائکه به عنوان دو پيشروي شعر معاصر فارسي و عربي، به شدت تحت تأثير مکتب رمانتيسم بوده ­اند، شعر اين دو، سرشار از مضمون­هاي برجسته رمانتيسم مانند: عشق، طبيعت­گرايي، بدوي ­پسندي، احساسات اندوه بار، ستايش کودکي، پناه بردن به خاطرات گذشته است.

نيما با زندگي در کوهستان و درخت و جنگل­هاي شمال به طبع ذهني سرشار از جلوه­هاي طبيعي محيط اطراف خود دارد و در شعرش بسيار از آن بهره مي­برد. شعر نازک ملائکه نيز بستر مناسبي براي رسوب لايه­هاي طبيعت­گرايي است و با گريز از واقعيت در سايه احساسات خويش به ياد روزگار خوش کودکي و در هواي مدينه فاضله (پوتوپيا) ترانه­ ي وجود خود را مي­سرايد.