تعهد انساني و اجتماعي در شعر معاصر (نیمایوشیج)

تعهد انساني و اجتماعي در شعر معاصر (نیمایوشیج)

ارزش انسان ها به ميزان احساس درد و تعهد آنان در قبال ديگران است، نيما يوشيج شاعري
در حد اعلاي اين احساس انساني است . شعر نيما به شدت رنگ انساني، اجتماعي دارد، و اين
امر در جاي جاي ديوان او هويدا است . اگر چه نام او، همواره با شعر نو فارسي به اذهان تداعي
ميشود. اما آنچه بر شعر وي مهر جاوداني زده، بيشتر از ابداع سبك او، حضور پر رنگ
دغدغههاي انساني، اجتماعي در شعر او است . دردها و رنج هايي كه به گونه اي درتار و پود
شعرش تنيده شده است كه دل و جان مخاطب را تسخير خود مي كند . و همين احساس انساني
اوست كه او را در كنار مردم قرار داده به طوري كه هرگز زبان به مدح و ستايش حاكمان
زمانه نيالوده و تن به ذلت و خواري نميدهد. احساس تهعد در برابر جامعه، و تنگي قافيه در شعر سنتي براي بيان حقايق، وي را به سوي خلق اسلوبي نو در شعر، و استفاده از زبان نماد سوق داده است، تا بتواند بخشي از درد -هاي دروني خود را باز گويد . به عنوان مثال، كاربرد نمادين واژه شب با ذكر صفاتي چون :
شب » ،« دندان اژدهاست در كام شب نه صبح » ،« شب غم انگيز » ،« شب شوم وحشت انگيز »
،« چركين شبي تيره » ،« اندوهناك شب » ،« شوريدگان اين شب تاريك » ،« شب سرد »