تحلیل رئاليسم جادويي در دو قصه: «سعادتنامه» و «الاستغاثه» (ساعدی و زکریا تامر)

تحلیل رئاليسم جادويي در دو قصه: «سعادتنامه» و «الاستغاثه» (ساعدی و زکریا تامر)

غلامحسين ساعدي و زکريا تامر، داستان­نویس معاصر سوری، از نویسندگان برجسته ادبيات داستاني در ادب فارسي و عربي به شمار می­روند. سبک دو نويسنده، تلفيقي از به هم آمیختگی واقعيت با تخيل است که از ویژگی­های «رئاليسم جادويي» در داستان­نويسي است. در اين شيوه داستان­نويسي، رويدادهاي غيرممکن به شکلي معجزه­وار و در روايتي رئاليستي رخ مي­دهند که استعاره­اي از حوادثي در عالم واقع هستند. رئاليسم جادويي، چندين مؤلفه دارد که در برخی داستان­هاي تامر و ساعدي موضوعيت يافته است. این پژوهش، با روش توصیفی، تحلیلی، داستان »الاستغاثة» زکریا تامر از مجموعه «دمشق الحرائق» و داستان «سعادتنامه» از مجموعه «واهمه­هاي بي­نام و نشان» را بررسی نموده است و در صدد بيان چگونگی استفاده دو نويسنده، از اين شگرد داستان­نويسي در بيان چالش­های انسانی، اجتماعی در دنیای امروز است.  نتیجه به دست آمده از این پژوهش گویای آن است که هر دو داستان، در فضايی جادويي روايت شده­اند با این تفاوت که شخصيت­هاي جادويي در اثر ساعدي نسبت به اثر تامر، از تنوع بيشتري برخوردارند.