کاربردهای کلمه «أنفسکم» در قرآن کريم

کاربردهای کلمه «أنفسکم» در قرآن کريم

کلمه ­ی (أنفس) در زبان عربي، از لحاظ ساختاری و معنایی، کاربرد­های متفاوتی دارد، گاهی در جمله­ای که فاعل و مفعول آن، يکي است، به همراه ضماير متصل، مفعول جمله است، مانند: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْليكُمْ ناراً...» (تحريم 6).که در حقيقت تنها ضمير (کُم)، مفعول بوده و این ترکیب، معادل ضمير انعکاسي زبان انگليسي (yourself) مي­باشد، گاهی هم به معنی حقیقی خود یعنی (جان) است، مانند: «وَ طائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ» (آل­عمران،154). و در مواقعي با وجود قرینه، به معني مجازي (همديگر) است، مانند: «فَإِذا دَخَلْتُمْ بُيُوتاً فَسَلِّمُوا عَلى‏ أَنْفُسِكُمْ» (نور 61) و یا به معنی «هوای نفس» نیز آمده است مانند: «قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً» (یوسف، 18). کم توجهي به اين کاربرد­های متفاوت، باعث شده است که برخي از مترجمان، آياتي همچون: «... فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ» (بقره 54) را به معاني مختلفی ترجمه نمايند. در جستار پيش­روي، سعي شده است با مراجعه به تفاسير، کتاب­هاي نحوي و معاجم، شيوه­هاي تشخيص اين کاربرد­های متفاوت را ارائه و ترجمه­ي بهتر پيشنهاد گردد.