تحلیل مقایسه ای غزل سروده های فدی طوقان و فاطمه راکعی

چکید ه
پیوند شعر، و به ویژه غزل، با همة زوایای زندگی، از پدیدههای ادبیات دو قرن اخیر است. در ادبیات
فارسی از دوران مشروطهخواهی به بعد و در ادبیات عربی نیز همزمان با آن، غزل از دایره ی محدود
عشق به محبوب و وصف حال وی، فراتر رفت و به موضوعات زمخت سیاسی و اجتماعی، لطافتی غزلی
بخشید. این رویکرد جدید، مرز غزل و غیر غزل را در هم آمیخت . ظهور غزل سیاسی نمونهای آشکار
را » فدوی طوقان و فاطمه راکعی « دو شاعر زن » غز لسروده های « از این دگرگونی است. این پژوهش
با روشی تحلیلی- مقایسهای بررسی نموده است؛ برمبنای یافتههای این بررسی میتوان گفت که
عشق توأم با پایداری درون مایة اصلی غز لگونههای سیاسی و اجتماعی دو شاعر است. این دو در
غز لسروده های خود دایرة عشق را به گستره ی زندگی وسعت بخشیدهاند. سادگی، روانی، صمیمیت
و احساس لطیف زنانهسرایی از ویژگیهای مشترک زبان شعری دو شاعر است. این دو شاعر در دو
قالب سنتی و نو شعر سرودهاند. دو شاعر که از نزدیک شاهد حوادث مربوط به جنگ و روند دگرگونی-
های جامعة خویش بودهاند، سختیهای زندگی را با نرمی غزل تلطیف نمودهاند. تصاویری از وصف