روابط عاطفی در دو رمان انا احیا و چراغها را من خاموش می کنم

الگوهای مشترک روابط عاففی میان انسانها که از موضوعات موردبحث در حوزههایی همچون علوم اجتماعی و روان-شناسی است در ادبیات نیز موردتوجه نویسندگان قرارگرفته و در داستانهای واقعگرایانه انعکا یافته است. لیلی بعل کی وزویا پیرزاد از نویسندگان واقعگرای معاصر ادبیات ل نان و ایران هستند که پرداختن به ارت افات عاففی )زنان( از شاخصه-های بارز فکری آن دو به شمار میرود. روانشناسان متعددی کوشیدهاند عشق و روابط عاففی را توضی دهند. رابرت استرن رگ یکی از این روانشناسان است که به ت یین علل دوام یا گسستگی روابط بین زن و مرد در قال نظریهی مثلث است. از ترکی » تعهد « و » شهوت « ،» صمیمیت « عشق پرداختهاست. او عشق را همچون هرمی میداند که دارای سه رکن این سه رکن انواع متفاوتی از عشق شکل میگیرد. نگارندگان این نوشتار سعی دارند مقولهی عشق و روابط عاففی میان زن از » عادت میکنیم « و » أنا أحیا « و مرد را به روش مقایسهای و تط یقی و با تکیهبر نظریهی مثلث عشق استرن رگ در دو رمان
این دو نویسنده بررسی کنند. برآیند این نوشتار حاکی از آن است که ساختار علی و معلولی در ارت افات عاففی این داستانها با نظریهی هرم عشق استرن رگ هماهنگی دارد و وجود ارکان سهگانهی عشق باعث بروز عشقهای متفاوتی در این دو رمان شده است. بعل کی با توجه به شرایط اجتماعی که در آن زندگی کرده است نتوانسته تعادل و توازنی بین ارکان عشق ایجاد کند؛ او ارت افات عاشقانهی محدودتری توصیف کرده است و فقدان نمونهای از عشق آرمانی نشانگر دیدگاه منفی او به روابط مرد و زن و مردسالاری شدید حاکم بر جامعهی اوست. اما پیرزاد دیدگاه مث تی به موضوع عشق دارد و عشق آرمانی در داستانش بسامد بالایی نس ت به دیگر عشقها دارد.