الگوهای تعلیمی قابل تقلید در داستان های قرآنی

قرآن کریم کتاب هدایت است و مخاطبان این مائده آسمانی، همه انسان­ها و طبقات مختلف جامعه در طول تاریخ بوده و هستند، تحقق چنین هدفی در گرو توجه به استعدادهای مختلف افراد و استفاده هنری از همه گنجایش­های زبان است. در این پژوهش،  با روش توصیفی – تحلیلی، جلوه­های زیباشناختی هنری در داستان­های تعلیمی قرآن کریم، با تکیه بر داستان دو تن از پیامبران الهی، حضرت سلیمان و حضرت ایوب که به ظاهر زندگی متضادی با هم دارند، بررسی شده است. قسمت­های متنوع داستان زندگی این دو پیامبر، در مقاطع زمانی مختلف واکاوی، سپس با هم مقایسه شده است. نتائج به دست آمده از این پژوهش نشان می­دهد که در شیوه بیان این دو داستان، یک الگوی تعلیمی قابل تقلید در هنر داستان­نویسی وجود دارد. در این الگوی قرآنی، به داستان­نویسان آموخته می­شود که در هنر متعهد، شکل­های بسیار متنوعی می­تواند پدید بیاید و هنرمندان با خلاقیت­های هنری خود، از مسیرهای متفاوت و حتی گاهی متضاد، می­توانند به هدفی واحد دست یابند و هنر را در خدمت تعلیم و تربیت قرار دهند.