دگـردیسـی در غـزل مشروطـه (مطالعه موردی: سرودهای فرخي يزدي)

فرخی یزدی و دگردیسی در غزل

به­ كار‌گيري قالب­هاي شعر سنتي به منظور بيان افكار و انديشه­هاي اجتماعی و سیاسی جديد، از جمله نوآوري­های شعر و ادب فارسي در دوران معاصر است.  غزل از جمله این قالب­هاي شعري است كه پس از انقلاب مشروطه،  ظرفيت و محتوايی به کلی متفاوت از گذشته به خود گرفت. فرخي يزدي يكي از چهره­هاي بسيار برجسته در اين نوع غزل است که به غزل سیاسی شهرت یافته است.  او به غزل جانی تازه بخشید و به شکلی ماهرانه، لطافت­های غزل را با دردها و رنج­هاي سياسي و اجتماعي جامعه آن روز ايران پيوند زد. زبان و شيوه بيان فرخي، بسيارساده، روان و همه فهم است. او واژگان فراواني از سياست، روزنامه نگاري و به ويژه جملات و مفاهيم تازه­اي از ادبيات سوسياليستي دنياي آن روز را، وارد غزل فارسي نمود. بيشتر غزل­هاي وی به شدت، رنگ و بويي از جامعه پرتلاطم آن عصر را در خود دارد. فرخي همواره با  زباني تند و آتشين و گاهي با طنزي آميخته به تأسف، خودكامگي حكام را نقد مي نمود. این مقاله با تأملی در غزل فرخی یزدی، یکی از مصداق­های بارز تحول رخ داده در غزل مشروطه را نمایانده است.