کارکردهای متناقض واژه باران در شعر شفیعی کدکنی و بدرشاکرالسیّاب

شاعران معاصر برای بیان افکار فلسفی و اجتماعی خویش، از ابزارهای مختلفی بهره گرفتند. از
مه مترین و بارزترین آنها استفاده از نمادها است ؛ یکی از نمادهاي طبيعي، باران است که در شعر معاصر
فارسي و عربي جلو هی ویژ های یافته است؛ و در شعر شفیع یکدکنی و بدر شاكرالسياب، كاركرد نماد
شناختي پر رنگي دارد. هر دو شاعر با استفاده از اين نماد، سرود ههاي سمبوليستي قابل توجهي خلق
كرد هاند و در قالب آ ن افكار سياسي فلسفي خود را به خوبي به تصوير كشيد هاند.
نگارندگان در این مقاله با رویکردی تطبیقی، متأثر از مکتب آمریکایی به کارکرد نمادین و متناقضِ
باران، در اشعار شفیعی کدکنی و بدرشاکرالسیاب م یپردازند و این نتایج حاصل شده است که هر دو
شاعر به برداشتی مشترک درباره مفهوم باران رسید هاند؛ یعنی برای بیان مفاهیم سیاسی و اجتماعی
بر عمق و تأثیر سمبولیک این کلمه افزود هاند و » باران « خویش، با بکارگیری ابعاد متضاد واژه
سیلا بهایی از مفاهیم مثبت )شادی، حیات بخشی و باروری، رستاخیز و...( و منفی )مرگ، ویرا نگری،
در » باران « یأس و ناامیدی و...( را بر سر خوانندگان فرود آورد هاند. البته مفاهیم مثبت و زندگی بخش
اشعار هر دو شاعر در مقایسه با مفاهیم منفی آن بسامد بالاتری دارد.