بازخوانی شعر عاشورایی شهریار و جواهری با تاکید بر کارکرد عاطفی زبان در شعر

شهریار غزل­سرای معاصر فارسی و محمد مهدی جواهری شاعر عراقی، دو چهره برجسته در ابیات معاصر به شمار می­روند. شعر عاشورایی این دو، گویای پیوند ژرف آنان با باورهای دینی است، از شهریار، مرثیه­هایی سرشار از حزن و اندوه به یادگار مانده است که با روحی اندوهناک، ژرفای این فاجعه­ دلخراش تاریخ بشر را بازتاب می­دهد، اما فضای حاکم بر شعر عاشورایی جواهری به کلی متفاوت از شعر شهریار و به گونه­ای دیگر است، در شعر جواهری، جنبه­ها­ی حماسی این حادثه­ی عظیم بشری است که می­درخشد و روح مخاطب را سرشار از شور و شعف می­کند. این مقاله، شعر عاشورایی این دو را از منظر تفاوت­های روحی دو شاعر، تحلیل و با هم مقایسه نموده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش گویای آن است که ویژگی­های شخصیتی متفاوت دو شاعر، موجب شده که محتوا و ساختار شعر عاشورایی هر کدام از این دو، شکلی منحصر به فرد به خود بگیرد.