کوه و نخل نماد پایداری در شعر معاصر فارسی و عربی

کوه و نخل نماد پایداری در شعر معاصر فارسی و عربی

بسیاری از پدیده­های طبیعی در ادب معاصر، شکلی نمادین به خود گرفته­اند و در قالبی هنری، در خدمت بیان اندیشه­های شعرا درآمده­اند**.** "کوه" و "نخل" در دو ادبیات معاصر فارسی و عربی, نمادهایی از پایداری, اصالت, سرافرازی و...به شمار می­روند. در اشعار عزالدین مناصره, شاعر ادبیات پایداری فلسطین, نخل غالباً نماد پایداری است و مفهومی مجازی به خود گرفته است که شباهت زیادی با مفهوم نمادین کوه, در چکامه دماوندیه ملک الشعرای­ بهار دارد. به نظر می­رسد دغدغه­های سیاسی و اختماعی مشترک، سبب اصلی این شباهت­ نزد این دو شاعر باشد. هر دو شاعر بنا بر نیاز، و بر اساس ویژگی­های فرهنگ بومی خود، به دو پدیده  متفاوت طبیعی جان بخشیده، از آنها عنصری از مقاومت و شبه حماسی ساخته­اند.