بازخوانی گفتمان علوی در خطبۀ اشباح نه جالبلاغه

بازخوانی گفتمان علوی در خطبۀ اشباح نه جالبلاغه

بر اساس نظریه نورمن فرکلاف

خطبۀ اشباح ب هعنوان قطر های درخشان از این چشمه زلال، منبعی غنی برای گفتما نهای فلسفی چندلای ه درباره علل خلق آسما نها و زمین و دیگر موجودات ب هشمار م یرود. این پژوهش بر آن است تا با ب هکارگیری ساحات نظریه نورمن فرکلاف با توصیف ساختار جمات و تفسیر بستر » توصیف، تفسیر و تبیین « س هگانه شک لگیری خطبۀ، چرایی خلق دلال تهای گفتمانی در آن را تبیین کند. روش تحقیق توصیفی-
تحلیلی است و نتایج پژوهش نشان داد که خطبۀ مذکور با زیبای یهای نحوی و بلاغی خود، زبان را
ن هتنها ب هعنوان وسیل های برای انتقال معنای اخاق، بلکه ب هعنوان فضایی برای بازتولید ارز شهای
اصیل انسانی و معرفتی در آن راستا به کار م یبرد. در سطح تفسیر، با اتخاذ رویکردی میا نمتنی با
قرآن، ه مپیوندی بین بافت فرهنگی و اجتماعی عربی آن دوران با اندیش هی اصیل علوی برای اصلاح
ساختار که زمین هساز ایجاد ارتباط متقابل بین قرآن و جامعه در راستای ایجاد چارچوبی معرفتی برای
اصاح جامعه کوفه است را نمایان م یسازد. از منظر تبیین، ایدئولوژی نهفته در این خطبه و چرایی
اباغ آن، ب هویژه در برابر تهدیدهای ناشی از بازگشت به فرهنگ جاهلی و گفتما نهای انحرافی، بر
تاش امام برای تثبیت هژمونی معرفتی و استقرار گفتمان اخاق و حکمت الهی در جامعۀ کوفه
تأکید دارد. این امر ب هویژه در زمانی که این جامع ه در معرض فساد فرهنگی و فکری قرار داشت،
نقشی بنیادین در حفظ و ترویج اصول اخلاقی و اجتماعی ایفا م یکند