زنانه سرايي در شعر عربي، روندي نوظهور با پيشينه اي كم رنگ (دیدگاه های غذامی)

عبدالله غذامي منتقد معاصر عرب، به بررسي ويژگيهاي زنانه در زبان شعري عرب
پرداخته است. او در كتاب "تأنيث القصيده والقارئ المختلف" ( 2005 م)، معتقد است كه
مرد سالاری پيوسته رويه مسلط بر فرهنگ عربي قديم بوده است وبه سبب غلبه ي اين
زيرساخت مردسالار در فرهنگ عمومي، شعر عربي نيز از ابتدا تا دوران معاصر، تقريباً از
ويژگيهاي زبان زنانه خالي بوده است.ظهور شاعر عراقي،نازك ملائكه در شعر معاصر
عربي و ابداع شعر نو توسط وي،به سختي و كندي شعر عربي را دستخوش دگرگوني
نمود.با گذشت زمان، ابداع شعري او به كمك ديگر شاعران نوگرا قوت يافت. اين روند
نوگرايانه،زيرساختهاي مذكر و مسلط بر شعر قديم عربي را به چالش كشيد كه نتيجهي
آن، رشد و شكوفايي شعري با زباني زنانه و برخودار از لطافت زباني بود.اين پژوهش كه
به روش توصيفي و تحليلي صورت گرفته است، آراء نقدي غذامي را كه در جهان عرب
پيشرو است، مورد بررسي قرار داده است. نتيجه اين كه غذامي تنها راه بازگشت زن به
جايگاه درخور خويش را هم در ادب و هم در اجتماع، دستاورد آگاهي زنان نسبت به
زبان و نوشتاري ميداند كه انعكاس دهندهي ويژگي زنانه بود. اين شيوهي زباني جديد و
نوآور، ويژگيهاي زبان زنانه را در مقابل زبان مردانه مطرح ميكرد.